Karol Hubel

W 1748 roku Hubel przybył do Zelwy, znajdującej się na terenie Litwy, gdzie 24 sierpnia wstąpił do zakonu pijarów. Po złożeniu ślubów zakonnych 1 stycznia 1751 roku, przez kilka kolejnych lat angażował się w tworzenie obrazów o wtórze religijnym, portretów oraz przedstawień życia wiejskiego w Lubieszowie.

W 1755 roku artysta został przeniesiony do Dąbrowicy, gdzie jego talent ujawnił się w portretach świętych oraz wybitnych członków zakonu pijarów. Jego prace zdobiły także kościół pijarów w Wilnie, a następnie, przez trzy lata, artysta pracował w Szczuczynie nie tylko dla kolegium pijarskiego, ale również dla prywatnych zleceniodawców.

W 1762 roku Hubel powrócił do Lubieszowa, gdzie przez kolejne trzy lata zajmował się dekorowaniem miejscowego kościoła freskami. Rok 1765 przyniósł mu zlecenie od Antoniego Tyzenhauza, podskarbiego, który wezwał go do Horodnicy pod Grodnem, gdzie artysta pracował przez następny rok. Hubel realizował zamówienia od wpływowych rodzin, w tym Radziwiłłów i Krasickich, a także od Pawła Ordy, strażnika pińskiego, co podkreśla jego znaczenie w ówczesnym świecie sztuki.