Leszek Orlewicz

---

Młodość

Leszek Orlewicz zadebiutował w 1964 roku, kiedy to stworzył muzykę do sztuki Wassa Żeleznowa w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi. Po tym debiucie, artysta rozpoczął pracę jako nauczyciel muzyki, przekazując swoją wiedzę uczniom w szkole podstawowej oraz w liceum.

W swojej edukacyjnej ścieżce, ukończył studia muzyczne na Wydziale Kompozycji i Dyrygentury, co pozwoliło mu na dalszy rozwój w dziedzinie muzyki. Od 1972 roku, Orlewicz pełnił rolę animatora kultury, prowadząc zespoły muzyczne w różnorodnych łódzkich domach kultury oraz współpracując z Polskim Radiem.

Jednym z osiągnięć tego okresu było objęcie stanowiska Dyrektora Grupy Wokalnej A vista, która współpracowała z Orkiestrą Polskiego Radia w Łodzi pod kierownictwem Henryka Debicha. W tym czasie Leszek Orlewicz intensywnie pisał i aranżował różnorodne utwory, zarówno wokalne, jak i instrumentalne, które były przeznaczone na antenę radia oraz telewizji.

Twórczość muzyczna

Na początku lat 70. Leszek Orlewicz zainicjował działalność artystyczną, zakładając zespół wokalno-muzyczny A vista. W krótkim czasie zdobył ogromną popularność, tworząc ponad 100 piosenek, które były nagrywane i transmitowane przez Polskie Radio, a także publikowane w encyklopediach muzycznych oraz gazetach w różnych częściach kraju.

Równocześnie, Orlewicz rozwijał swoje umiejętności jako kompozytor muzyki teatralnej. Wśród jego osiągnięć znajduje się m.in. opracowanie muzyczne do znanych sztuk, takich jak Wódko, wódeczko w Teatrze Ziemi Łódzkiej oraz Don Kichot wyzwolony autorstwa Anatolija Łunaczarskiego. Jego twórczość obejmowała również balety, takie jak Muza grecka i Święty ogień, do libretta Romana Gorzelskiego.

Rok 1974 był dla niego przełomowy, ponieważ zadebiutował jako kompozytor muzyki filmowej, współpracując z Wytwórnią Filmów Animowanych SeMaFor. Zdobył uznanie za swoją muzykę przy filmach Ewolucja oraz Prognoza pogody. W następnym roku skomponował muzykę do pięciu kolejnych produkcji, co pozwoliło mu na dalszy rozwój w tej dziedzinie.

W 1976 rozpoczął owocną współpracę z Wytwórnią Filmów Oświatowych. W tym samym czasie, jako pianista, kompozytor i aranżer, dołączył do warszawskiego zespołu Trojka, z którym w ciągu roku dał 178 występów w Polsce oraz 60 koncertów w Niemczech, Szwecji, Austrii i Czechosłowacji. Lato tego roku przyniosło mu debiut filmowy w adaptacji noweli Henryka Sienkiewicza – Latarnik.

Do 1986 roku jego twórczość objęła ponad 45 produkcji telewizyjnych i teatralnych, takich jak Obłęgorek, Detektywi na wakacjach, Kolędy stanu wojennego, Rycerze i rabusie, czy Formiści polscy. Dodatkowo skomponował dwa oratoria na wielką orkiestrę symfoniczną.

Pierwszą połowę roku 1986 Orlewicz spędził w Niemczech Zachodnich w Operze w Führt, gdzie pełnił funkcję II dyrygenta, prowadząc opery wagnerowskie. Zafascynowany malarstwem Pietera Bruegla, w 1988 roku wystawił balet inspirowany jego obrazem Ślepcy w Stuttgarcie. Od tego momentu kontynuował tworzenie muzyki filmowej i teatralnej, a także komponował muzykę do reklam telewizyjnych.

W 1995 roku osiągnął sukces z 50-minutowym utworem Jewish Rhapsody, który zdobył pierwsze miejsce w konkursie kompozytorskim zorganizowanym przez Donau Ballett w Wiedniu, z okazji 50-lecia holocaustu. W kolejnych latach Orlewicz udźwiękowił 280 trzydziestominutowych odcinków programów telewizyjnych, emitowanych w TVP oraz Telewizji Polsat, takich jak Idź na całość, Klub pana Rysia, czy Wehikuł czasu.

Realizacje filmowe

W 1994 roku Leszek Orlewicz podjął znaczącą decyzję, inwestując w system nieliniowego montażu filmowego Avid Media Composer, co było wówczas nowością na polskim rynku. To właśnie wtedy założył studio filmowe o nazwie Taurus Film Ltd. Jego debiutancką produkcją, która miała swoją premierę w 1995 roku, był film dokumentalno-dydaktyczny pt. Koń jaki jest… czyli arkana sztuki jeździeckiej, stworzony na zlecenie Polskiego Związku Jeździeckiego. W tym samym roku Orlewicz zrealizował również dwa filmy edukacyjne dla Instytutu Goethego w Berlinie, a mianowicie Deutsch in Action oraz Deutsch für den Beruf.

W ciągu następnych dwóch lat wzbogacił swoje portfolio o pięć kolejnych filmów dokumentalnych oraz filmową adaptację sztuki Patricka Süskinda Dzieci z Dworca ZOO, którą reżyserował Wowo Bielicki.

W 1998 roku Leszek Orlewicz zrealizował swój pierwszy cykl filmowy dotyczący nowotworu piersi, zrealizowany we współpracy z Narodową Koalicją do Walki z Rakiem. W tym okresie stworzył także telewizyjny film dokumentalny Pożegnanie z Julią, który zdobył uznanie na 16 festiwalach filmowych, przyczyniając się do jego sukcesu jako reżysera i scenarzysty oraz montażysty.

W 2000 roku przyjął wyzwanie produkcji czterech filmów popularnonaukowych dotyczących nowotworu płuc, które nosiły tytuł Na śmierć i życie. Równocześnie rozpoczął naukę w PWSFTviT w Łodzi, na Wydziale Operatorskim, gdzie w 2002 roku uzyskał dyplom licencjata, a dwa lata później dyplom magistra. To właśnie wtedy rozpoczął samodzielne realizowanie zdjęć.

W 2001 roku Orlewicz nakręcił między innymi nowy cykl filmów medycznych pod tytułem Serce nie sługa, w tworzeniu którego wziął udział znakomity kardiochirurg Zbigniew Religa. Rok później stworzył film dokumentalny pt. Choreograf dla I Programu TVP. Film ten, krytycznie ukazujący działalność agencji i szkół modelek, został zaprezentowany w 15 krajach Europy. Mimo że produkcja ta wywołała kontrowersje, a twórca musiał zmierzyć się z procesem sądowym o rzekome przedstawienie tytułowego Choreografa w negatywnym świetle, sprawa została umorzona po dwóch latach.

Przed rokiem 2006 Leszek Orlewicz zrealizował dodatkowe dwanaście filmów naukowych, w tym Agape satanas czyli egzorcyści polscy (2002), Mężczyzna po pięćdziesiątce, czyli co z tą prostatą (2003), Czysta hipnoza (2004) oraz Introwizje – Jerzy Skolimowski (2005). Oprócz tego nakręcił dwa teledyski. W 2006 roku otrzymał grant od Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego na cykl produkcji naukowych, mający na celu stworzenie Filmowej encyklopedii nauki polskiej. W ramach tego przedsięwzięcia zrealizowano do 2011 roku 36 filmów poświęconych nowoczesnym technologiom w medycynie.

Po 2012 roku Orlewicz zrealizował kolejny cykl naukowy, współfinansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, zatytułowany Filmowa Biblioteka Naukowa 3D. Był to pierwszy w Polsce i na świecie cykl naukowy, zrealizowany w technologii obrazu telewizyjnego 3D.

Kariera naukowa

W latach 1995-2006 Leszek Orlewicz był związany z Bielską Wyższą Szkołą Biznesu i Informatyki im. T. Tyszkiewicza, gdzie rozwijał swoje umiejętności pedagogiczne. Po zakończeniu tej współpracy, kontynuował swoją karierę na Wydziale Animacji Komputerowej na Uniwersytecie Walijskim, pełniąc funkcję wykładowcy w zakresie dźwięku oraz muzyki filmowej do roku 2008.

Kolejnym etapem jego kariery naukowej były lata 2009-2011, kiedy to uczył na Wyższej Szkole Sztuki i Projektowania w Łodzi, gdzie prowadził zajęcia związane z dźwiękiem i muzyką filmową oraz wprowadzał studentów w tematykę filmu naukowego i dokumentalnego. W 2011 roku objął stanowisko Kierownika Zakładu Filmu i Wizualizacji Komputerowych na Politechnice Koszalińskiej, gdzie prowadził wykłady dotyczące formy filmowej oraz aspektów muzyki i dźwięku w filmie na wydziałach Mechatroniki i Wzornictwa.

W kolejnych latach, od 2012, pracował jako Kierownik Katedry Reżyserii na Wydziale Mediów i Aktorstwa w Wyższej Szkole Technicznej w Katowicach. W 2015 roku zyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi oraz został profesorem nadzwyczajnym w PWSZ w Kaliszu. Warto wspomnieć, że w 2010 roku Leszek Orlewicz obronił dyplom doktora sztuki filmowej, przyznany za uchwałą Rady Wydziału Operatorskiego i Realizacji Telewizyjnej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. L. Schillera w Łodzi.

Leszek Orlewicz spoczywa na cmentarzu katolickim św. Wojciecha, przy ul. Kurczaki 81/85 w Łodzi (Kurczaki).

Członkostwo w stowarzyszeniach

Leszek Orlewicz aktywnie uczestniczył w wielu ważnych organizacjach i stowarzyszeniach, co świadczy o jego zaangażowaniu w życie kulturalne i muzyczne. Był członkiem Rotary Club Łódź, gdzie współpracował z innymi profesjonalistami na rzecz lokalnej społeczności.

W dodatkowym zakresie, wpisywał się w Związek Polskich Autorów i Kompozytorów, przyczyniając się do ochrony praw artystów oraz rozwoju polskiej twórczości. Należał również do Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, które promuje współczesną muzykę oraz jej twórców.

Jego członkostwo w Stowarzyszeniu Autorów ZAiKS podkreśla jego rolę w zabezpieczaniu praw autorskich, a także wspieraniu polskich artystów. Dodatkowo, współpraca z Gesellschaft Für Musikalische Aufführungs-und Mechanische Vervielfältigungsrechte GEMA wskazuje na międzynarodowy zasięg jego działań oraz chęć łączenia polskiej muzyki ze światem.

Filmografia

Muzyka

Leszek Orlewicz to wyjątkowa postać w polskiej muzyce filmowej. Jego twórczość obejmuje wiele znanych dzieł, które zdobyły uznanie wśród miłośników kinematografii. Poniżej przedstawiamy szczegółowy zestaw utworów, które powstały w latach 70. i 80. XX wieku:

• Ewolucja (1974),
• Prognoza Pogody (1974),
• Czy wiesz, co to jest (1975),
• Grzyby (1975),
• Porwanie kuli (1975),
• Poszukiwanie kuli (1975),
• Tryptyk marzeń (1976),
• Latarnik (1976),
• Oblęgorek Henryka Sienkiewicza (1976),
• Chemikolor (1977),
• 70 minut muzyki filmowej (1977),
• Serce serc (1977),
• Detektywi na wakacjach (1977),
• Ty pójdziesz górą (1978),
• Olga Poznańska (1978),
• Franciszek Kostrzewski (1978),
• Juliusz Kossak (1978),
• Tadeusz Makowski (1978),
• Epizod (1979),
• Korowód z morałem (1979),
• Smak Wody (1979),
• Pałac (1979),
• Noc czerwcowa (1980),
• Hamadria (1981),
• Rodzina Lubawinów (1981),
• Konrad Krzyżanowski (1981),
• Lilka (1981),
• Taniec rodzinny (1981),
• Pułapka (1981),
• Rower (serial: Ktoś i coś) (1982),
• Gry i zabawy (1982),
• Adam Rychtarski (1982),
• Ostrze na ostrze (1982),
• Krowa (serial: Ktoś i coś) (1982),
• Sanki (1983),
• Ostrze na ostrze cz.2 (1983),
• Janasowe Narodzenie (1983),
• Niedźwiedź (1983),
• Narty (1983),
• Wejście na Fudżijamę (1983),
• Rycerze i rabusie (1984),
• Piłka (serial: Ktoś i coś) (1984),
• Naturyści (1984),
• Dźwig (serial: Ktoś i coś) (1984),
• Gniazdo głuszca (1984),
• 40 lat w 400 sekund (1985),
• Pranie (serial: Ktoś i coś) (1985),
• Jerzy Zawiejski (1985),
• Formiści Polscy (1985),
• Bieg z przeszkodami (1985),
• Przykłady dobrej architektury (1987),
• Zapach ziemi (1987),
• Dom, który zbudował Jonatan Swift (1987),
• Taka śmieszna historyjka (1988),
• Jagiellonowie (1988),
• Kogo umyć (1988),
• Romeo i Julia z Saskiej Kępy (1988),
• Cylinder (1988),
• Zapomnieć o Herostratosie (1988),
• Wrocław 70 (1989),
• Bolesław Leśmian (1989),
• Ciężar horyzontu (1990),
• Zaczarowany ołówek (1990),
• Wiosenne szachrajstwa (1990),
• Opoczno (1991),
• Kainowe pole (1992),
• Der Weg zum Himmel (1992),
• Der Man mit den Bäumen (1992),
• Brama do raju (1993),
• Wiek atomu we wsi Grzmiąca (1993),
• Bo taka jest miłość (1993),
• Hotel Alhambra (1993),
• Msza Pucka (1994),
• Impresje izraelskie (1994),
• Dzielnica śmierci (1994),
• Ten bandycki świat 30-tych lat (1994),
• Deutsch In Action (1995),
• Gliniane ołtarze (1995),
• Lasy (1995),
• Pożegnanie z mniszką – pamiętnik leśniczego (1995),
• Gdzie jest Hosi (1995).

Udźwiękowienie

Oprócz pracy nad muzyką filmową, Orlewicz zajmował się również udźwiękowieniem, co potwierdzają jego następujące produkcje:

• Klub pana Rysia (1995-2000),
• Okna (1996-1998),
• Idź na całość (2005-2007),
• Wehikuł czasu (1999-2004),
• Ptaki, ssaki i inne zwierzaki (2003-2006).

Autorskie realizacje filmowe

Twórczość Leszka Orlewicza obejmuje również różnorodne autorskie realizacje filmowe, które są niezwykle różnorodne pod względem tematyki i formy. Oto niektóre z nich:

• Koń jaki jest… czyli arkana sztuki jeździeckiej (1995),
• Deutsch in Action (1995),
• Deutsch für den Beruf (1995),
• Książ – Perła Śląska (1996),
• Palmiarnia w Łubiechowie (1996),
• Wesele świebodzickie (1996),
• Dzieci z dworca Zoo (1996),
• Bielsko–Biała – dwa miasta w jednym (1997),
• Gliniane ołtarze (1997),
• Piersi i erotyka (1998),
• Fizjologia piersi (1998),
• Jak rozwijają się piersi (1998),
• Karmienie piersią (1998),
• Pielęgnacja piersi (1998),
• Przerzuty i leczenie uzupełniające (1998),
• Pożegnanie z Julią (1998),
• I ty możesz być modelką (1999),
• Na śmierć i życie: Śmiertelny dymek (2000),
• Na śmierć i życie: Twoje płuca (2000),
• Na śmierć i życie: Światło w tunelu (2000),
• Na śmierć i życie: Radioterapia (2000),
• Za ciosem (2001),
• Cienie (2001),
• Powtórka z Kalwarii (2001),
• Serce nie sługa: Niewydolność serca (2001),
• Serce nie sługa: Żyj zdrowo (2001),
• Serce nie sługa: Rehabilitacja kardiologiczna (2001),
• Choreograf (2002),
• Serce nie sługa: Na otwartym sercu (2002),
• Serce nie sługa: Nadciśnienie tętnicze (2002),
• Agape Satanas czyli Egzorcyści Polscy (2002),
• Zapalenia wątroby i ich następstwa (2002),
• Czy pali się jeszcze czarownice (2003),
• Mężczyzna po pięćdziesiątce czyli co z tą prostatą (2003),
• Egzaminy, egzaminy (2003),
• Czysta hipnoza (2004),
• Western dla wszystkich (2004),
• Niewydolność serca – diagnostyka (2005),
• Introwizje – Jerzy Skolimowski (2005),
• Polimery w medycynie (2006),
• Medyczne lasery (2006),
• Radiologia w diagnostyce niewydolności serca (2006),
• Echokardiografia w kardiomiopatii rozstrzeniowej (2006),
• Koronarografia (2006),
• Kardiologia interwencyjna (2006),
• Ergospirometria (2006),
• Promienie życia – radioterapia w leczeniu raka płuca (2006),
• Radioterapia konformalna (2006),
• Brachyterapia w leczeniu raka gruczołu krokowego (2006),
• Diagnostyka i leczenie raka płuca (2006),
• Przyspieszacze liniowe w radioterapii raka piersi (2006),
• Widzieć dźwiękiem (2007),
• Scrining i samobadanie piersi (2008),
• Diagnostyka i leczenie raka piersi (2008),
• Termowizja w diagnostyce chorób onkologicznych (2008),
• Laser rubinowy w leczeniu chorób serca (2008),
• Laseroterapia w leczeniu choroby alkoholowej (2008),
• Technika i technologia medyczna XXI wieku w leczeniu zmian i dysfunkcji stawu kolanowego (2008),
• Ultrdźwięki w technice i chemii (2008),
• Fotodynamiczna terapia nowotworów (2008),
• Archeologia fotografii (2008),
• Historia zmieniła tu wszystko – zdjęcia (2008),
• Fotodziennik – czyli piosenka o końcu świata – zdjęcia (2008),
• Eugeniusz Haneman – fotograf Powstania Warszawskiego – zdjęcia (2008),
• Okolice fotografii – zdjęcia (2008),
• Fotografowałem w zasadzie wszystko – zdjęcia (2008),
• Interfejsy mózg – komputer – zdjęcia (2009),
• Laboratoriun na chipie (2009),
• Robin Heart (2010),
• Biologia molekularna – Kosmos w komórce (2010),
• Sztuczne serce (2010),
• Nanodiamenty w kosmosie (2010),
• Nanodiamenty w medycynie (2010),
• Videoendoskopia (2010),
• Apetyt na szczęście (2010),
• Wszyscy jesteśmy z tej samej ziemi (2010),
• Biocybernetyka w kardiologii inwazyjnej (2011),
• Elektronika w diagnostyce zawału serca (2011),
• Ostry zawał serca (2011),
• Fizyka jądrowa w diagnostyce serca (2011),
• Cholecystektomia (2011),
• Metoda Kochera (2011),
• Metoda video asysty (2011),
• Kolory muzyką malowane (2011),
• Czas przyszły dokonany (2011),
• Art of physics (2011),
• Na szczęście jest sztuka (2011),
• Ablacja – zabieg (2012),
• Ablacja w leczeniu zaburzeń rytmu serca (2012),
• Elektrostymulacja serca (2012),
• Implantacja dwujamowego rozrusznika serca (2012),
• Implantacja kardiowertera-defibrylatora (2012),
• Elektrokardiologia w niewydolności serca: Diagnostyka i leczenie (2012),
• Elektrokardiologia w niewydolności serca: Bradykardia, Tachykardia (2012),
• Elektrokardiologia w niewydolności serca: Tachycardiomiopatia (2012),
• Badanie USG serca: klasyczne i przezprzełykowe (2012),
• Zamknięciu ubytku ASD II w przegrodzie międzyprzedsionkowej (2012),
• Rehabilitacja kardiologiczna (2012),
• Próba wysiłkowa w rehabilitacji kardiologicznej (2012),
• Implantacja zastawki aortalnej (2013),
• Plastyka zastawki mitralnej (2013),
• Implantacja stymulatora dwujamowego metodą chirurgicznej preparacji żyły (2013),
• Implantacja trzyjamowego stymulatora serca z funkcją resynchronizacji (2013),
• CRT podwiązanie elektrod (2013),
• Pomosty aortalno-wieńcowe (2013),
• Pomostowanie-aortalno wieńcowe w chorobie niedokrwiennej serca (2013),
• Krioablacja – zabieg (2013).

---

Oceń: Leszek Orlewicz

---