Kościół św. Antoniego w Świdnicy

Historia tej świątyni sięga czasów, gdy zamek książąt świdnickich został zniszczony w wyniku pożaru 9 maja 1528 roku. W miejscu tym powstała także rezydencja hrabiego Nostitza, która niestety również uległa zniszczeniu w roku 1673. Wnętrze kościoła zostało zbudowane w latach 1682-1688, a jego architektura jawi się jako przykład ówczesnych trendów budowlanych. Po kasacie zakonu w 1810 roku, klasztor przeszedł gruntowną przebudowę, przekształcając się w szpital, a później w sierociniec.

Rok 1818 przyniósł nową funkcję dla kościoła, który stał się ewangelickim kościołem garnizonowym. W tym okresie wnętrze świątyni zostało wzbogacone o empory, co nadało mu charakterystyczny wygląd wnętrza. Niestety, po zakończeniu II wojny światowej, kościół przeszedł na własność parafii polskokatolickiej, a potem, z biegiem lat, budowla zaczęła ulegać ruinie.

Na szczęście w latach 70. XX wieku, po dłuższym okresie zaniedbania, budynek został przejęty przez Kościół Zielonoświątkowy w RP, który przeprowadził kompleksową renowację. Dziś nad głównym wejściem można dostrzec kartusz herbowy Nostitzów, a od strony ulicy Muzealnej zachował się renesansowy portal, który posiada swoje korzenie w rezydencji z 1537 roku.