Maria Lubera, urodzona 28 stycznia 1949 roku w Świdnicy, to wybitna postać w dziedzinie ekonomii oraz edukacji. Jako polska ekonomistka i wykładowczyni, miała znaczący wpływ na rozwój myśli ekonomicznej w Polsce. W czasie PRL angażowała się w działalność opozycyjną, co przyczyniło się do jej reputacji jako odważnej działaczki społecznej.
W trakcie swojej kariery pełniła również ważne funkcje w administracji państwowej. W latach 1992–1995 piastowała urząd podsekretarza stanu w Centralnym Urzędzie Planowania, gdzie wniosła istotny wkład w kształtowanie polityki planowania gospodarczego w Polsce.
Życiorys
W 1972 roku Maria Lubera ukończyła studia ekonomiczne na Uniwersytecie Łódzkim, a w 1981 roku obroniła doktorat. Od początku swojej kariery, od 1972 do 1995 roku, była związana z Uniwersytetem Łódzkim jako pracownik naukowy, gdzie zdobywała doświadczenie w dziedzinie ekonometrii.
W czasach PRL Maria Lubera angażowała się w działalność opozycyjną. W marcu 1968 roku uczestniczyła w strajku okupacyjnym na Uniwersytecie Łódzkim, a jej działalność wykraczała poza tę inicjatywę. Aktywnie działała w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, a później w NSZZ „Solidarność”. W tej organizacji przewodniczyła Komisji Zakładowej działającej przy Instytucie Ekonometrii i Statystyki UŁ. Po ogłoszeniu stanu wojennego pełniła funkcję w Tymczasowej Komisji Zakładowej na uczelni łódzkiej.
W latach 80. zaangażowała się w pomoc socjalną dla osób dotkniętych skutkami stanu wojennego. Współredagowała także opozycyjne pismo „Arka” oraz pisała analizy dla Ośrodka Badań Społecznych i Zawodowych Grupy Roboczej Komisji Krajowej „Solidarności”. Jej związki z łódzkim ruchem chrześcijańsko-narodowym są również istotne; w latach 1976–1981 była członkiem KIK, a w 1990 roku znalazła się w gronie założycieli ZChN. W wyborach w 1991 roku bezskutecznie starała się o mandat poselski z ramienia ZChN w województwie łódzkim.
Maria Lubera pełniła również funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej w okresie od 1 lutego do 20 lipca 1992 roku, gdzie odpowiadała za sprawy osób niepełnosprawnych. W latach 1992–1995 była podsekretarzem stanu w Centralnym Urzędzie Planowania, który w tym czasie prowadził Jerzy Kropiwnicki oraz Mirosław Pietrewicz.
W 1995 roku wzięła udział w Konferencji ONZ ws Kobiet w Pekinie jako członek Delegacji Polskiej. Następnie, od 1995 do 2007 roku, zajmowała stanowisko w Narodowym Banku Polskim. W 2001 roku zasiadła w Kapitule Medalu za Zasługi w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka przyznawanym osobom, które działały w latach 13 XII 1981 – 4 VI 1989, za co sama otrzymała odznaczenie.
W 2008 roku Maria Lubera została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, co stanowi potwierdzenie jej wkładu w walkę o niepodległość i prawa człowieka w Polsce.
Przypisy
- Jerzy Kropiwnicki: Rodzina i ochrona życia poczętego na sesjach nadzwyczajnych Narodów Zjednoczonych (Kair +5, Pekin +5, Istambuł +5). [w:] Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym 2008 [online]. 2008. s. 183-190. [dostęp 17.04.2021 r.]
- Henryk Marczak. Kazimierz Bednarski (1945-2010). „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. Nr 7-8 (116-117) lipiec-sierpień 2010, s. 189. Instytut Pamięci Narodowej. ISSN 1641-9561.
- M.P. z 2009 r. nr 13, poz. 162
- Wyniki wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 27.10.1991 r. Cz. 1. Wyniki głosowania w okręgach wyborczych, Państwowa Komisja Wyborcza, Warszawa 1991, s. 51
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Kazimierz Bełz | Wojciech Murdzek | Heinz Starke | Jacek Drobny | Marek Dyduch | Manfred Kanther | Cewi Rawner | Krzysztof Duniewski | Jarosław Kurzawa | Ryszard Trzeciak | Michael von Matuschka | Giovanni Roman | Sigismund AschOceń: Maria Lubera