Albert Ludwig Sigesmund Neisser to znacząca postać w historii medycyny, urodzony 22 stycznia 1855 roku w Świdnicy. Jego kariera obejmowała obszary dermatologii oraz wenerologii, gdzie dokonał wielu istotnych odkryć. Neisser odgrywał istotną rolę w rozwijaniu wiedzy na temat chorób skóry oraz chorób przenoszonych drogą płciową.
Po jego stronie życia prywatnego, Neisser był żonaty z Toni Neisser, która przyszła na świat w 1861 roku. Ich małżeństwo trwało aż do jej przedwczesnej śmierci w 1913 roku. Albert Neisser zmarł 30 lipca 1916 roku we Wrocławiu, pozostawiając po sobie dziedzictwo w dziedzinie medycyny dermatologicznej.
Życiorys
W 1882 roku Albert Neisser objął stanowisko profesora na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie miał znaczący wpływ na rozwój medycyny. W 1879 roku dokonał odkrycia dwoinki rzeżączki, co było milowym krokiem w badaniach nad chorobami wenerycznymi. Jego nazwisko zostało na stałe związane z rodzajem bakterii, które określono mianem Neisseria. Uznawany był za pioniera badań nad kiłą, a w 1905 roku jako pierwszy przeniósł krętki blade na małpy, wywołując tym samym chorobę, co pozwoliło mu na dokonanie istotnych obserwacji na temat jej transmisji.
W latach 1905–1906 Neisser przebywał na Jawie, gdzie prowadził badania mające na celu zrozumienie ewentualnego przenoszenia kiły z małp na ludzi. Po powrocie współdziałał z Augustem Paulem von Wassermannem, co doprowadziło do opracowania skutecznego testu diagnostycznego, znanego jako test Wassermanna. Jego prace obejmowały również dziedziny takie jak immunologia oraz techniki barwienia preparatów bakteriologicznych. Neisser był także zwolennikiem działań prewencyjnych, promując obowiązkowe badania okresowe wśród prostytutek.
W 1898 roku Neisser opublikował badania kliniczne dotyczące wykorzystania surowicy u pacjentów zarażonych syfilisem. Jego metoda polegała na wstrzykiwaniu komórek surowicy pobranych od osób chorych zdrowym pacjentom, wśród których znajdowały się również prostytutki i małoletnie dziewczynki. Niestety, Neisser nie informował swoich pacjentów o przeprowadzanym eksperymencie ani nie uzyskiwał ich zgody. W rezultacie niektóre z nich doświadczyły poważnych skutków zdrowotnych, co doprowadziło do konieczności uregulowania badań klinicznych przez Pruskie Ministerstwo Edukacji w grudniu 1900 roku.
W latach 1898–1899 Neisser zbudował na obrzeżu Parku Szczytnickiego piękną willę, zaprojektowaną przez znanego berlińskiego architekta Hansa Grisebacha. Niestety, budynek ten został zniszczony w 1945 roku. Neisser mieszkał w niej do końca swojego życia. Po latach, w latach 1920–1933, willa stała się miejscem, gdzie urządzono muzeum, które jednak zostało zamknięte przez hitlerowskie władze z powodu żydowskiego pochodzenia jej fundatorów.
Od 2005 roku na Uniwersytecie Wrocławskim organizowane są Wykłady im. Alberta Neissera, w których uczestniczą zarówno krajowi, jak i zagraniczni eksperci z dziedziny dermatologii i wenerologii.
Salon Neisserów
Albert i Toni Neisserowie byli znani z prowadzenia wyjątkowego salonu we Wrocławiu, który cieszył się dużym uznaniem wśród środowisk artystycznych. W ich progi regularnie zaglądali artyści różnych dziedzin, w tym literaci, malarze, rzeźbiarze oraz muzycy. Salon początkowo zlokalizowany był przy placu Muzealnym, jednak wkrótce przeniesiono go do pięknego parku Szczytnickiego, a dokładnie na ulicę Różyckiego.
Przypisy
- Leszek L. Ziątkowski, Dzieje Żydów we Wrocławiu, Dolnośląskie, 2000 r., s. 84, ISBN 83-7023-802-5.
- J. Vollmann, R. Winau. Informed consent in human experimentation before the Nuremberg code. „BMJ”. 313 (7070), s. 1445–1449, 1996 r. PMID: 8973233.
- https://www.umed.wroc.pl/gazeta_uczelniana/r14/154.pdf
Oceń: Albert Neisser